امروز، روزِ قدرِ سیاسیِ من است!

شوق و شعفِ دیشبِ من، وصف‌ناپذیر است. وصفِ حالتِ دیشبِ من برای انتظار رسیدنِ امروز، در هیچ واژگانی نمی‌گنجد. من حالتش را می‌گویم، شما واژگانش را اختراع کنید!

بالاخره انتظار به سر رسید و خورشیدِ امروز طلوع کرد.

امروز به وسعت یک ملت، من خوشحالم. چنان قدرتی دارم و از این قدرت سرمستم که می‌توانم تمام خوبی‌ها و زیبایی‌های دلِ بیکرانِ مردمی که ولایت را با همه وجود درک کرده‌اند، به نظاره بنشینم.

من امروز، ترجمانِ این جملة افقه فقها، احکم حکما، اعرف عرفا و اسلام شناسِ قرن، امام خمینی (ره) را از این مردمِ ولایت‌مدار آموختم: "من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و تودة میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول الله (ص) و کوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین و حسین بن علی می‌باشند."

امروز من، تفسیرِِ ولایتِ فقیه؛ نظریه مدنی و سیاسی امام خمینی (ره) که غریب‌ترین کلاسِ درسِ دانشگاهِ این بزرگ مردِ تاریخ است را از این مردم آموختم.

 من در کلاس درسِ این مردمِ دریادل، این مردم پاک‌سیرت، عشقِ به حسین و یارانش و نفرت از دشمنانش را آموختم.

امروز، من در کلاسِ درس این خوبانِ عالم، آموختم که دیانت عین سیاست ما و سیاست ما جزء حسین نیست.

 9 دی، قطب نمای من است؛ اگر در طول یک سال، سیاست‌بازی‌های سیاست‌بازان و عربده‌کشی‌های بداخلاقانِ سیاسی، دلم را تیره و تار می کند، این مردم به من آموختند که چگونه افقِ نگاهم را با نگاهشان هماهنگ کنم تا راه را گم نکنم.

امروز من با قصد قربت، دست یکایکِ مردم ایران را می‌بوسم و ثوابش را به پدرانِ مؤمن و مادران پاک‌دامن و اجدادِ این مرز و بوم که این نسل را پرورش داده‌اند، خیرات می‌کنم.

من امروز به نیابت از همه شیرزنان و دلاورمردان، دست‌های احترامی که از شماخوبانِ عالم عاریت گرفته بودم، بر سینه‌‎ام گذاشتم و در مقابل شفیعه دو عالم، حضرت معصومه (س) زیارتِ شکرِ خواندم.

من، به خاطر این نعمت، یک ایران، سجده شکرِ قضا دارم.

اگر حالت مردمِ ایران، در 9دی88 وصف شدنی است، حالتِ من هم...

دیشب، شبِ قدرِ سیاسیِ من بود و امروز، جشنِ بصیرتِ سیاسی و روزِ قدرِ سیاسیِ من است! و به شوق این جشن، خم می‌شوم و دستِ یکایک شما را می‌بوسم.