سلاح کشتار جمعی با فرهنگ لیبرالیستی سازگار است نه با فرهنگ جهاد مقدس

همایش فقه‌ هسته‌ای‌، صبح روز پنج‌شنبه، اول اسفندماه، با حضور علما، فضلا و مردم قم و همچنین مهمانانی از سوی سازمان انرژی اتمی در تالارِ اندیشه‌ی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی قم برگزار شد.

این همایش که ابعاد علمی فتوای مقام معظم رهبری را مبنی بر «حرمت تولید، انباشت و به‌کارگیری سلاح‌های هسته‌ای» بررسی می‌کرد، با پیام آیات عظام سبحانی و جوادی آملی به طور رسمی آغاز شد.

آیت‌الله سبحانی در پیام خود با اشاره به استفاده جنایت‌بار آمریکا از بمت اتمی در جنگ جهانی دوم  و به خاک و خون کشیدن مردم هیروشیما و ناکازاکی و آثار مخربی که هنوز گریبان‌گیر مردم ژاپن است، اذعان کرد: اسلام که کتاب مقدسش با «بسم الله الرحمن الرحیم» آغاز می‌شود و پیامبرش «رحمه للعالمین» است، چگونه اجازه می‌دهد که بشر مظهر تخریب و ویران‌گری گردد و حیات مجموع بشریت را به خطر بیفکند؟

آیت‌الله جوادی آملی نیز در پیام خود حضرت داود و فرزندش حضرت سلیمان را از رهبران مقتدر الهی و صاحب حکومت نام برد و افزود: هیچ کدام ازاین دو پیامبر، از آهنی که مثل موم و از معدن مسی که بسانِ چشمه روان در اختیارشان بود، درجهت ساخت سلاحِ کشتار استفاده نکردند، بلکه سلاح حفظ و صیانت و حراست جامعه را ساختند و به دیگران آیین بهره‌برداری از مواد را آموختند. بنابراین این دین، دینِ حفظ جامعه است و دین کشتار نیست.

وی از اینکه غربی‌ها با راه‌اندازی جنگ جهانی اول و دوم که بیش از هفتادمیلیون نفر را کشتند و امروز نیز همان افراد سخن از دموکراسی و آزادی و حقوق بشر می‌زنند ابراز تأسف کرد و افزود: دست بسیاری از این‌ها روی ماشه اتم است و اگر خدای ناکرده، جنگ جهانی سوم شروع شود، کسی روی زمین نمی‌ماند.

حجت‌الإسلام والمسلمین رشاد، اولین سخنران اصلی همایش بود که به تشریح مبانی هستی‌شناسی، انسان‌شناسی، دین‌شناسی، اخلاقی و فقهیِ فتوای مقام معظم رهبری پرداخت.

رئیس پ‍ژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در مورد مبانی اخلاقی این مسأله گفت: در اسلام و فرهنگ ما اصالت فضیلت حاکم است؛ درحالی‌که فکر حاکم بر مکاتب غربی، اصالت سود است. در چارچوب تفکر ما، هدف هرگز وسیله را توجیه نمی‌کند؛ اما در فرهنگ اومانیستی و لیبرالیستی هر کاری که سودآور و سودمند است، جایز است؛ اگر سلاح کشتارجمعی سودآور است، پس می‌توان تولید کرد. شما می‌توانید میکروب تولید کنید و در عالم اشاعه دهید و بعد هم داروی آن را تهیه کنید و بفروشید؛ چون این کار سودآور است، اشکالی ندارد.

وی در ادامه با طرح این سؤال که ماهیت و غایت جهاد ابتدایی و دفاعی چیست؟ گفت: طبعا جنگ و سلاحِ مورد استفاده در جنگ و جهاد، باید با ماهیت جهاد تناسب داشته باشد. جهاد عمل مقدسی است؛ بنابراین با ابزار نامقدس نمی‌توان جهاد کرد.

آیت‌الله فقیهی سخنران بعدی این همایش بود. وی با بیان اینکه عقل و تمام عقلای عالم به «قبیح‌بودن ظلم» حکم می‌کنند و یکی از مصادیق جلیة ظلم، از بین‌بردن فرد بی‌گناه است، اظهار داشت: هر انسانی، با هر دین و مذهبی که باشد، قبیح‌بودن این عمل را می‌پذیرد؛ لذا به نظر ما بحث در اینکه آیا سلاح کشتارجمعی جایز است یا خیر، بحثی نیست که نیاز به استدلالات چندان عمیقی داشته باشد و برای اثبات حرمت آن به آیات و روایات نیازی نداریم  و تمام آیات و روایاتی که ظلم را قبیح می‌داند، ارشادی هستند؛ بنابراین حکم اولی تولید و انباشت سلاح کشتارجمعی، حرمت است و فتوای مقام معظم رهبری حکم الله واقعی می‌باشد.

در صورت تمایل به خواندن گزارش کاملِ این همایش به اینجا و اینجا مراجعه کنید.

تعبیرِ خواب

«نشسته‌ام، و کتاب بزرگِ جلوی رویم را ورق می‌زنم. «او» بالای سر «من» است و در مقابل من هم، یک سید بزرگوار و جلیل‌القدری ایستاده. بعضی از صفحات کتاب، سیاه است و بعضی از صفحات، عکس‌دار؛ عکسِ بقعه و بارگاه امام‌زاده یا ائمه اطهار. دو سه تا از صفحه‌های عکس‌دار را پاره می‌کنم. سیدِ جلیل‌القدر، نگاهی به «او» می‌کند و به خاطر عملِ «من»، از روی حسرت و تأسف، لبخندی می‌زند.»

«او»، یکی از بستگان و البته یکی از دوستان است که این خواب را برای من دیده است! تاکنون برای تعبیر خوابم، نزد بزرگی یا معبری نرفته‌ام؛ اما تعبیرنکردنِ خوابِ «او» را به صلاح ندانستم.

سراغ حاج آقای کاظمی رفتم؛ مدیر مدرسه علمیه رضویه. آوازه‌اش را شنیده بودم[1]. برای اولین بار بود که او را زیارت می‌کردم. از نگهبان مدرسه، سراغِ حاج آقا رو گرفتم؛ به اتاق ایشان اشاره کرد و گفت حاج‌آقایی که پشت میز نشسته است، آقای کاظمی است. رفتم داخل، سلام کردم. نگاهم انگار در نگاهش گیر کرد! نمی‌دانم چرا نتوانستم نگاهم را از نگاهش بقاپم. شاید هم نخواستم. فقط می‌دانم که نمی‌دانم؛ این حیرت، یک ثانیه بیشتر طول نکشید، که خوردم به میزِ کوچکِ وسطِ اتاق؛ نزدیک بود بیفتم که شنیدم: «مراقب باشید.» خیالم راحت شد؛ از اینکه از حیرت بیرون آمده بودم. روی صندلی نشستم. گفت: بفرمایید. گفتم خوابی است که می‌خواهم تعبیر کنم. با دست اشاره کرد که در صندلیِ کنارش بنشینم. نشستم. خواب را برایش تعریف کردم. گفت: کسی که در خواب، دیده شده –یعنی من- هیچ تأثیری در خواب ندارد. «خواب‌بیننده با اطرافیانش رفتار مناسبی ندارد و توهین‌آمیز برخورد می‌کند.»

مدتی بود که متوجه رفتار اشتباه این دوست عزیز شده بودم. به قصدِ عبادت کارهایی انجام می‌داد، اما متوجه نمی‌شد که کارش اشتباست و رفتارش با اطرافیانش درست نیست. آدمِ خوبی است که خدا اینگونه به او نظر داشته و اشتباهش را متذکر شده. تعبیرِ خوابش را با پیامک برایش ارسال کردم و خیالم بابت همه چیز راحت شد...

 

---

[1]- آوازه‌ی مدیر مدرسه رضویه را از یکی از دوستانم شنیده بودم. می‌گفت: «خواب دیدم از پشتِ دیوار، پلاستیک سیاهی را وسطِ حیات خانه‌مان انداختند. داخل پلاستیک، پر از موش‌های بزرگِ صحرایی بود. موش‌ها از پلاستیکِ سیاه بیرون آمدند و فرار کردند.» فردای آن شب نیز، همان خواب تکرار شد. تعبیر خوابم را از حاج آقای کاظمی پرسیدم؛ اینگونه تعبیر کرد: پولی از سهم امام پیش شماست که اجازه‌اش را نگرفته‌ای! دوستِ من ادامه داد: چند روز قبل از آن خواب، یک نفر پولی به من داد و گفت سهم امام است و استفاده کن. من هنوز از آن پول استفاده نکرده بودم که این خواب را دیدم. بعد از این تعبیر، به دفتر یکی از مراجع رفتم و اجازه گرفتم و از آن پول استفاده کردم.

 

گزارشی از افتتاحیه‌ی یک سایت

شامگاه شنبه 19 بهمن، هم‌زمان با ولادت امام حسن عسکری (ع) سایت رسای اندیشه بعد از 5 ماه فعالیت آزمایشی، طی مراسمی با حضور جمعی از اساتید و صاحب‌نظران و اندیشمندان حوزه و دانشگاه، به طور رسمی آغاز به کار کرد.

در ابتدای مراسم آقای ضیغمی، از بروبچه‌های اطلاعات سپاه و کارشناس مسائل سیاسی سخنرانی کرد. قبل از صحبت خواست که دوربین‌ها و ضبط‌ها خاموش شود؛ در یک فضای طلبگی، سریع این خواسته به اجابت می‌نشیند و همه‌ی تجهیزات صداوتصویر خاموش می‌شود. وی ضمن تحلیلی از شرایط سیاسی جهان، به برخی از تلاش‌های آمریکا برای مواجهه با جمهوری اسلامی اشاره کرد. تشریح «وضعیت داخلی کشور» و «شکست پروژه‌های مهم آمریکا در منطقه» ادامه صحبت‌های ایشان بود و در پایان موقعیت کشور را خوب ارزیابی کرد.

رئیس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران، و همچنین عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، یعنی حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر خسروپناه سخنران بعدی بود. صحبت‌های این پژوهشگر و متفکر حوزه و دانشگاه، بیست دقیقه بیشتر طول نکشید؛ ولی همه مفید؛ وی در ابتدای صحبت‌هایش، جریان‌شناسی فکریِ روحانیت معاصر را ضروری دانست و از کمبود منابع در زمینه جریان‌شناسی فکری-فرهنگیِ بعد از انقلاب گله داشت و از تأسیس این پایگاه اطلاع‌رسانی که ظرفیتی است تا مقداری از خلأ تحقیقات میدانیِ جریان‌شناسی را پر کند، ابراز خوشحالی کرد.

«جمعیتِ مدیریت‌شده‌ی تأثیرگذار بر جامعه»، تعریف آقای دکتر خسروپناه از جریان‌شناسی بود و برای جریان‌شناسیِ کامل و همه‌جانبه، شناختِ مبانی، مؤلفه‌ها، ابعاد، زوایا، لوازم و اهداف یک جریان را ضروری دانست.

وی جریان‌شناسی روحانیت معاصر را به سه دسته‌ی سنتی، سنتیِ نواندیش و نواندیشِ حداکثری تقسیم کرد و روحانیت «سنتیِ نواندیش» را میراث‌دار علوم اسلامی و دغدغه‌مند نسبت به دنیای مدرن معرفی نمود که با روش اجتهادِ سنتی و فقه جواهری و با توجه به نیازهای دنیای مدرن، می‌خواهد فقه را پویا کند.

استاد خسروپناه، علاوه بر «جریان‌شناسی»، «جریان‌سازی» را نیز جزء رسالت مهم سایت رسای اندیشه دانست و خواستار معرفی جریان روحانیت «سنتی نواندیش» و ترویج آن شد تا هر طلبه‌ای که وارد حوزه می‌شود در این جریان و در خط امام و رهبری قرار گیرد. وی گفت: طلبه باید بداند که نباید سراغ جریان سنتیِ قبل از انقلاب برود که دغدغه حضور دین در جامعه را ندارد، طلبه باید بداند نباید سراغ روحانیت نواندیش حداکثری برود که گوش و زبانش به دست جریان مدرنیته و سوبژکتیویسم است که می‌خواهد وحی را کنار بگذارد و آن را تابع دست‌آوردهای دنیای مدرن قرار بدهد.

وی «سنتیِ نواندیش‌‌شدن» و «عالمِ بزمانه‌شدن» مراجع و علما را از برکات انقلاب اسلامی برشمرد و از اینکه روحانیت، بعد از انقلاب، نیازهای معاصر را خوب می‌فهمد و پاسخ می‌دهد، ابراز خرسندی کرد.

حجت‌الاسلام خسروپناه دغدغه‌ی گرایش‌های مختلف جریان «سنتیِ نواندیش» را -علارغم راهکارهای متفاوتی که دارند-، «تمدن‌سازی» دانست و «نقد ظریف و تدبیرانه» و «فراهم‌کردن هرچه بیشتر زمینه گفتگو و مباحثه میان گرایش‌های مختلف این جریان» را خواستار شد و در مقابل «نقدِ صریح دو جریان‌ "سنتی" و "نواندیش حداکثری"» را که مخالف نظام و تمدن‌سازی هستند، خواستار شد و پژوهش‌گران معاونت جریان‌شناسی را از «دست به عصا راه رفتن» در نقد این دو جریان برحذر داشت.

آقای دکتر، «منظومه فکری امام و رهبری» را شاخصه‌ی اصلی ما برشمرد که باید جریان‌شناسی شود و اذعان داشت: کسانی که در این زمینه فعالیت کرده‌اند، می‌دانند که رهبری، منظومه فکری‌اش را در ادامه منظومه فکری امام، عرضه کرده است؛ و این نکته بسیار مهم و کلیدی است.

آقای زارع، معاونت جریان‌شناسی مؤسسه رسا، سخنران بخش پایانی برنامه بود. وی ایجاد عدالت خبری و کمک به بصیرت‌افزائی را دو عامل اصلی برای تأسیس این معاونت دانست و «تعریف زیر ساخت‌های مفهومی، نظیر مأموریت راهبرد، خط مشی، سیاست» و «انجام هم‌زمان یک پروژه عملیاتی با موضوع شناخت برخی افراد شاخص و صاحب‌نام جریانی در حوزه» را دو  برنامه کوتاه‌مدتِ در دستورِ کارِ این معاونت معرفی کرد.

آقای زارع، سایت «رسای اندیشه» را دورانِ گذار معاونت جریان‌شناسی از دوره کودکی به دوره رشد می‌داند که این معاونت در منحنی چرخه حیاتش به تأسیس آن همت گماشته است. وی همچنین گفت: تأسیس سایت «رسای اندیشه» هدف غائی ما نیست، بلکه از جمله لوازم ضروری ما و پلی است برای ارتباط با نخبگان حوزوی و لایه‌های مختلف روحانیت. ما با توکل به خدای مهربان و با اعتماد به عنایت اهل بیت علیهم السلام در پی آنیم تا مرکز مطالعات استراتژیک روحانیت را در مؤسسه رسا و برای حوزه‌های علمیه بنیان بگذاریم.

در پایان مراسم ضمن تقدیر و تشکر از اعضای معاونت جریان‌شناسیِ مؤسسه رسا، به رسم قدردانی از زحمات اعضای این معاومت جوایزی به آن‌ها اهدا شد.

من هم عضو کوچکی هستم در معاونت جریان‌شناسی مؤسسه رسا، و در سایت «رسای اندیشه» مشغولم. خداوند را به خاطر این توفیق بسیار سپاسگزارم. به گمانم خواندن مطالب این سایت، برای خوانندگان ترشه خالی از لطف نباشد.